تأثیر افزودن ال-کارنیتین به جیرة غذایی در میزان مقاومت به استرس های دما و شوری در ماهی صبیتی (sparidentex hasta)

Authors

ام البنین طاهری کندر

میر مسعود سجادی

ایمان سوری نژاد

عبدالرسول دریایی

فرشته خادمی

abstract

به منظور بررسی اثر افزودن ال-کارنیتین به جیرة غذایی در میزان مقاومت به استرس های دما و شوری در ماهی صبیتی (sparidentex hasta)، آزمایشی با 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیة 03/0±01/3 گرم به مدت 10 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، 500، 1000 و 1800 (به ترتیب شاهد، 500lc، 1000lc و 1800lc) میلی گرم ال-کارنیتین در هر کیلوگرم جیره و با سه تکرار در قالب طرحی کاملاً تصادفی بودند. غذادهی در کل دوره به صورت دستی، و بر اساس سیری، روزانه در سه نوبت انجام شد. در پایان دورة آزمایشی، در آزمایش استرس دمایی، ماهیان به مدت 30 دقیقه در معرض دو دمای 15 و 37 درجة سانتی گراد و در آزمایش استرس شوری، ماهیان به مدت یک ساعت در معرض دو شوری 12 و 70 قسمت در هزار قرار گرفتند. در تیمارهای 1000lc و 1800lc مقاومت در برابر استرس دمای بالا، دمای پایین و شوری بالا در مقایسه با گروه شاهد دارای افزایش بود (05/0>p). علاوه بر این، در مقاومت در برابر استرس شوری پایین بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

تأثیر افزودن ال-کارنیتین به جیرة غذایی در میزان مقاومت به استرس‌های دما و شوری در ماهی صبیتی (Sparidentex hasta)

به منظور بررسی اثر افزودن ال-کارنیتین به جیرة غذایی در میزان مقاومت به استرس‌های دما و شوری در ماهی صبیتی (Sparidentex hasta)، آزمایشی با 240 قطعه بچه‌ماهی با میانگین وزن اولیة 03/0±01/3 گرم به مدت 10 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، 500، 1000 و 1800 (به ترتیب شاهد، 500LC، 1000LC و 1800LC) میلی‌گرم ال-کارنیتین در هر کیلوگرم جیره و با سه تکرار در قالب طرحی کاملاً تصادفی بودند. غ...

full text

تأثیر افزودن ال-کارنیتین به جیره غذایی بر عملکرد بدنی ماهی صبیتی (Sparidentex hasta)

به منظور بررسی تأثیر ال-کارنیتین در جیره غذایی بر روند رشد و ترکیب شیمیایی بدن ماهی صبیتی، آزمایشی با 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 03/0 ± 01/3 گرم به مدت 10 هفته طراحی و انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، 500، 1000 و 1800 (به ترتیب شاهد، 500L-C، 1000L-C و 1800L-C) میلی گرم ال-کارنیتین در هر کیلوگرم جیره، با سه تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بودند. غذادهی در طول دوره به ص...

full text

تأثیر افزودن ال-کارنیتین به جیره غذایی بر عملکرد بدنی ماهی صبیتی (sparidentex hasta)

به منظور بررسی تأثیر ال-کارنیتین در جیره غذایی بر روند رشد و ترکیب شیمیایی بدن ماهی صبیتی، آزمایشی با 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 03/0 ± 01/3 گرم به مدت 10 هفته طراحی و انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، 500، 1000 و 1800 (به ترتیب شاهد، 500l-c، 1000l-c و 1800l-c) میلی گرم ال-کارنیتین در هر کیلوگرم جیره، با سه تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بودند. غذادهی در طول دوره به ص...

full text

تأثیر افزودن مکمل ال-کارنیتین به جیره غذایی بر شاخص های رشد و بازماندگی ماهی صبیتی sparidentex hasta

یکی از مسائل مهم در آبزی پروری، تعادل بین سرعت رشد ماهی و استفاده بهینه از غذای مصرفی است که در این میان ال-کارنیتین به عنوان یک مکمل غذایی مؤثر بر رشد مطرح است. ماهی صبیتی یکی از ماهیان مهم اقتصادی در خلیج فارس است که در آبزی پروری مورد توجه زیادی قرار دارد. شاخص های رشد و بازماندگی 240 قطعه بچه ماهی صبیتی با میانگین وزن 03/0±01/3 گرم با افزودن مکمل ال-کارنیتین به جیره غذایی به مدت 10 هفته برر...

full text

بررسی قابلیت پروبیوتیک پروتکسین در بهبود مقاومت ماهی صبیتی (Sparidentex hasta Valenciennes, 1830) در برابر استرس های دما و شوری

به منظور بررسی اثر پروبیوتیک پروتکسین بر میزان مقاومت ماهی صبیتی Sparidentex hasta نسبت به استرس های دما و شوری، آزمایشی با 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 0/87±2/99 گرم به مدت 10 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، 0/5، 1 و 2 گرم پروبیوتیک پروتکسین در هر کیلوگرم جیره و با سه تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بودند. غذادهی در کل دوره به صورت دستی و بر اساس سیری کامل، روزان...

full text

تأثیر افزودن پروبیوتیک "پروتکسین" در جیره غذایی بر عملکرد رشد و بازماندگی ماهی صبیتی (Sparidentex hasta)

به منظور بررسی تاثیر افزودن پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد رشد و درصد بازماندگی ماهی صبیتی، آزمایشی با 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 87/0± 99/2 گرم به مدت 10 هفته انجام شد. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 12 گروه آزمایشی، در 4 تیمار و با سه تکرار برای هر تیمار صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 گرم پروتکسین در هر کیلوگرم جیره بودند. خوراک دهی در طول کل د...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
شیلات

Publisher: دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

ISSN 2008-5729

volume 67

issue 4 2014

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023